Çok Yorgunum Dostlarım

 

Sabahattin Gencal

Bugün 22. 03. 2022 Salı. Oğlum Fuat, sabahleyin beni Mimarsinan Mahallesi’ndeki bir bankaya götürdü. Bankada işimiz bitince bu sefer Hamidiye’deki Aile Sağlık Merkezine götürdü. Oradan eczanelere uğradık. Sonra Ümraniye’ye indik. Dönercide yedikten sonra Vergi dairesine gittik. İşlerimiz bittikten sonra sağ salim yuvamıza döndük. “İmanım gevredi” der bazıları. Bizim yörede de “Sanki Ancumah’tan (şahane bir mesire yeri) yük indirdim.” deriz. Öylesine çok yoruldum. Sanki dersin, yaya yürüdüm de soluğum kesildi. Eve gelir gelmez kafayı hemen yere vurdum.

Biraz önce otomatik olarak kalktım. Benim vücudum otomatiğe bağlıdır. Yorgunluk morgunluk tanımaz.

Sa-Gen Şifa Sirkesi

 

Sabahattin Gencal, 
Sancaktepe, 2020

Yazın dünyasında Montaigne’i (1533-1592) tanımayan yoktur sanırım. Ben de gençliğimde görüşürdüm kendisiyle. Kendisine denemenin babası, üstadı vb. diyenler olmuştur; ancak bence o ne babalığı ne de üstatlığı kabul eder. Hatta denemeci olduğunu da kabul etmezdi sanırım. Zaten hiçbir denemeci deneme yazıyorum, dememiştir.

Montaigne’nin; “Her insanda insanlığın bütün halleri görülür.” mealindeki bir sözü fena etkiledi beni. Bizim Yunus’un; “Bir ben vardır bende benden içeri.” sözünü çözmeye uğraşan; yine Yunus gibi “halden hale” geçen biri olarak Montaigne’nin sözünü gelişi güzel yazılarımın gerekçesi yaptım. Her halde yanlış yapmışımdır. Montaigne kural tanımayabilirdi, uyuma dikkat etmeyebilirdi; ama Sa-Gen’e bu yakışmazdı. Öyle ya doğumundan bugüne özel yaşantısında kurallarından bir milim şaşmayan dosdoğru çizgiyi takip eden Sa-Gen’in yazılarında da böyle olması beklenirdi.

Tıkıtık Tıkıtık Tıkıtık Tıkıtık

 

Sabahattin Gencal,
Çekmeköy, 08. 03. 2022

Üç arkadaş birbirlerine; yazdıkları romanın özetini anlatmak üzere toplandı. Bizim deli 300 sayfalık bir roman yazdığını belirterek anlatmaya başlamış: “Rüstem, komşu köye gitmek üzere atına binmiş. Tıkıtık tıkıtık tıkıtık tıkıtık tıkıtık köye gelince Rüstem atından inmiş.” Tam üç yüz sayfalık tıkıtıklar ne ifade ediyor acaba?

         Yarı buçuk anlatmaya çalıştığım bu deli fıkrası nerden aklıma geldi dersiniz? Nerden olacak, kapıdan çıktım, tıkıtık pastaneye. Pastanede tıkıtık. Sonra tekrar eve... Tıpkı bizim delinin yazdığı gibi.

         “Estağfurullah” falan filan demeyin. Gerçekten yazanlarda biraz delilik vardır. Yazanlar, tabii malum istisnalar hariç bir kuruş kazanabiliyor mu? Sağlıklarında saygı görüyorlar mı? Bırak üç kuruş kazanmayı, bırak saygı kazanmayı daima baskı altında tutuluyorlar. Hapse atılanlar da oluyor. Eee, bu durumda yazmak akıllılık mı? Değil tabii. İşte o zaman akla şu geliyor:

Yarın Kendimle Buluşmak Niyetiyle...

 

Sabahattin Gencal'ın Masası ilk kez bu kadar karışık görünüyor.
Masasın karışıklığı kafa karışıklığı ile doğru orantılı mıdır?
Çekmeköy-05. 03. 2022

 

Bugün 07. 03. 2022 Pazartesi. Saat: 22.24. Çekmeköy’deki ikametgâhımda klavyenin başındayım. Az önce niyet ettim bu yazıyı yazmaya:

Gün boyu yalnızım. Oğlum da torunum da henüz işten dönmediler.

Fiziksel ve ruhsal olarak rahatsızım. Bu rahatsızlıklar için internet dünyası, bin bir çare üretti. Bir yararı olmayacağını bile bile birkaç yazı okudum. Her zaman okumam; ama bugün kendimi yorgun hissettiğim için yazmakta olduğum Esma-i Hüsna adlı kitap için çalışmalarıma ara verdim. Boş da duramadığım için konu ve yazar belirlemeden gelişi güzel okuyorken bir cümleye takıldım: Kendinle arkadaş ol.